Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

ΝΟΥΜΕΡΟ 79


Απόψε αναγνώστη μου, θα σε πάω μια βόλτα…

Από όπου και να με βλέπεις, θα με ακολουθήσεις…

Θα κάνουμε μια στάση στην πόλη μου …

Την Θεσσαλονίκη…

Θα σε δροσίσω, γιατί θα σταματήσουμε σε ένα σιντριβάνι…

Όποιος το κοιτά το θαυμάζει… γοητεύεται …

Είναι κοντά στην νέα παραλία… και η κοπέλα ξέρει τα μυστικά πολλών ανθρώπων, αλλά δεν μιλάει…

Κρατά σιωπή για όσους της το ζητήσουν…

Μέσα στο νερό της, χάνονται πολλά μυστικά και γεγονότα…

Τη νύχτα ντύνεται πολύχρωμα από τα χρώματα των φώτων…

Και σαν γυναίκα, προτιμά το παιχνίδι…

Όποια την αγοράσει από μένα, όπου και αν μένει, θα έχει ένα μαγικό κομμάτι της πόλης μου...
Εσύ; αντέχεις να το φορέσεις;




Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

ΝΟΥΜΕΡΟ 78


Μείνε ήρεμος και φίλα με…

Αυτό σημαίνει στα ελληνικά…

Απόψε θέλω να θυμηθείτε το πρώτο σας φιλί…

Το πρώτο ερωτικό φιλί που δώσατε…

Το πρώτο που περιμένατε να πάρετε και δεν ήρθε…

Το πρώτο που σας έκανε χαρούμενους…

Το φιλί που σας έκανε να κλάψετε … του αποχωρισμού …

Το φιλί στους συγγενής ανάλογα με την στιγμή…

Το πρώτο φιλί που δώσατε σαν γονείς…

Εκείνο που σας έχει κάνει να μην κοιμηθείτε όλη νύχτα…

Το αναπάντεχο και ίσως καλύτερο…

Το φιλί… που χωρίς αυτό… κάποιος δεν ζει…

Εκείνο που δίνετε κάθε μέρα και είναι δύναμη για τον άλλον…

Αυτό που σαν ηρεμεί μέσα στην μέρα…

Πριν κοιμηθείτε…

Και αυτό το ζευγάρι σκουλαρίκια είναι εδώ, για όποια το πάρει, για να της θυμίζει ότι πρέπει να δίνει φιλιά, να παίρνει άλλα τόσα, και πως μέσα από αυτά μένει ήρεμη …

Λοιπόν; Σας αρέσει;

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

ΤΟ ΜΠΙΣΚΟΤΟ OREO ΕΚΑΤΣΕ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ


Λοιπόν; Τι λέτε; Σας άρεσε το δώρο που είχα κερδίσει; Αλλά όταν πρόσεξα καλύτερα τα σχόλια είδα ότι ο κόσμος πεινάει. Με την καλή έννοια.

Κάτι μια λιγούρα, κάτι ένα κενό στο στομάχι ε πολύ θέλει να δεις μια εικόνα και να ορμίσεις;

Αφού μπορώ, χατίρι δεν χαλάω. Θα σας πω την αδυναμία μου που έχω ανακαλύψει τώρα τελευταία … τα μπισκότα OREO σκέτα μόνα τους δεν με ενθουσίασαν. Όμως στο παγωτό NIRVANAκαι στο νέο παγωτό ξυλάκι, και στις κρέπες τριμμένο είναι μια θεϊκή κόλαση …

 Το ήθελα μια περίοδο σαν τρελή και ακόμα το θέλω πάνω μου. Και έτσι μετά τα κλειδιά   μου… το έχω και στο χέρι μου. Σαν δαχτυλίδι με μπισκότο OREO, και όλοι το κοιτάνε και θέλουν να το φάνε, όμως μόνο εγώ το φοράω, και μάλιστα χωρίς θερμίδα.

 Αλλά οκ δεν είμαι μοναχοφαγού. Η δημιουργία είναι από την καλλιτέχνη ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ που πρόσφατα πήρε την πιστοποίηση από το υπουργείο για την χειροτεχνία. Μπορείτε να μπείτε εδώ  … για να δείτε και τα άλλα θαυμαστά της δημιουργήματα.

Καλή σας όρεξη… θα σας χρειαστεί…

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

ΚΑΤΙ ΑΧΝΙΖΕΙ ΓΛΥΚΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ;


Για να δούμε, για να δούμε…

Πώς να ξεκινήσω ένα κείμενο, όταν πρόκειται για ένα δώρο που το έχω κερδίσει εδώ και πάρα πολύ καιρό, αλλά τώρα κατάλαβα ότι δεν το έχω βάλει εδώ μέσα;

 Πώς να μιλήσω για την αδυναμία των Ελλήνων, που ξεπερνά και την χώρα που το παράγει το προϊόν;

Πώς να μιλήσω για μια εικόνα που είναι τόσο μοναδική, σε τρυφερές στιγμές, και όταν γίνεται οι γυναίκες λιώνουν για την πράξη αλλά και για την γεύση του;

Ε ναι λοιπόν… θα το πω απλά.

Πώς να αντισταθείς στον καφέ που όλοι τρελαίνονται αν δεν πιούν το πρωί και έχει άπειρες γεύσεις και πολλούς συνδυασμούς; Και πώς να πεις όχι στο ζεστό αχνιστό κρουασάν;

Φανταστείτε εμένα τώρα που στο ένα λέω όχι και στο άλλο λέω ναι που τα έχω και τα δυο μαζί σε σκουλαρίκια που τα ήθελα και ναι ήμουν τυχερή και τα κέρδισα στον διαγωνισμό της Βάσιας. Δυστυχώς δεν τα έχω βάλει γιατί όταν ήρθαν είχε χαλάσει το φλιτζάνι με τον καφέ, αλλά τα έχω και τα θαυμάζω. Βέβαια αν θέλετε να δείτε και άλλες δημιουργίες μπείτε εδώ κάτι θα βρείτε γλυκό.

Λοιπόν; Θα το τρώγατε;


Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

BAZAAR STO BLISS ΕΡΜΟΥ 51




καλημέρα καλημέρα....
γυρισα παο την Σαντορινη και η προσγίωση ηταν τόσο ανόμαλη, που έτρεχα σαν τρελή χτες να διαβασαω λογιστική, πήγαμε με τον πατέρα μου σε κατι γνωστους μας για να λυσουν τις ασκήσεις και γίναμε λούτσα.
όμς εχω την υποψια οτι κατι θα γινει θα δουμε 
βρε κοριτσια μου αμαν αμαν τι σας επιασε; εχω το δικαιωμα να μην ειμαι παντα μες την τρελη χαρα οπως και εσεις. ενα κείμενο ηταν που μου αρεσε και ταίριαζε με το κόσμημα και για αυτο το εβαλα.
που λέτε πριν καιρό είχαμε κάνει μαι έκθεση κοσμήματος 2 κοπέλες εγω και η ελένη και περάσαμε τέλεια μεταξύ μας γιατί γνωριστήκαμε ακόμα καλύτερα, αλλά κόσμο πολύ δεν είχε. όσοι ήρθαν όμως, αγνωστοι που δεν μας ηξεραν ή δεν το ειχαν δει καπου, μας είπαν καλά λόγια, μας ενθαρυναν, και έτσι πήγαμε λίγο πιο καλές και διαφορετικές στα σπίτια μας. 
γνωρίσαμε ένα νεό μαγαζ΄και το ευχαριστούμε που μας έδωσε τον χωρο του το Bliss ερμου 51 πολυ καλη συνεργασια και ελπιζω να ξανα παμε, με μεγαλυτερη παρεα.
θα ηθελα να ευχαριστησω οσες απο το προφιλ μου ή απο εδω μεσα περασατε και ειπατε ενα γεια και πηρατε κατι για σας απο εμενα πολυ το χαιρομαι πλεον οταν το κανετε και σας ξερω.
ελπιζω και παλι στο επομενο παζαρι μου να ερθετε για να γνωριστουμε.  

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

ΝΟΥΜΕΡΟ 77


ΜΙΑ ΖΩΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ.

Κάθομαι στο πιο κοφτερό σημείο της μνήμης μου

για να κοιτάξω το άλμπουμ της ζωής μου.

Πονάει εδώ που είμαι ·

και όχι γιατί είναι απόμερα και κοφτερά,

αλλά γιατί εδώ · πάνω στο βράχο,

είχαμε λαξεύσει τα όνειρά μας…

Ποτέ δεν θα τα δούμε να μας παίρνουν στην συντροφιά τους.

Ήθελα μια λέξη σου, ένα μήνυμά σου, ένα σημείο ζωής σου αλλά εσύ προτίμησες τη φυγή. Τόσο δειλός. ; !

Θυμάμαι την φιγούρα σου, να ξεμακραίνει αργά,

και ακόμα και τώρα · μαρμαρωμένη κάθομαι,

ανήμπορη να σε φέρω πίσω …

Από τότε τα περιστέρια,

ξέχασαν την επίγεια κατοικία μου,

και νέα σου δεν μου φέρνουν…

Ίσως να φοβούνται τα γρανάζια της ψυχής μου,

μήπως φυλακιστούν και δεν πετάξουν για αλλού…

Ένα μολύβι δεν χάραξε σε ένα χαρτί

-με την βοήθεια του χεριού σου-

την λέξη υπάρχω · ώστε η μυρωδιά

της ζωής σου, να μου χτυπήσει την πόρτα.

Πόσο θα λάτρευα αυτή τη στιγμή. Άραγε μπορείς να το φανταστείς;

Το τηλέφωνό μου δε χτύπησε,

με το διαφορετικό ήχο που σου είχα διαλέξει

για να μου δείξει ένα κομμάτι από τις σκέψεις σου

Μου λείπεις…

Αυτή ήθελα, να είναι η απάντησή μου, σε ό τι και αν μου έλεγες

Μα και αυτό περιττή πολυτέλεια το βρήκες,

και δεν έστειλες τίποτα.

Μου πήρε καιρό, να δω αν και πως

μπορώ, να ζήσω μακριά σου.

Για ώρες αναζητούσα το γιατί

και απάντηση ούτε βρήκα, ούτε μου έδωσες.

Οπότε σε δύο συλλογισμούς κατέληξα

ή με θεωρείς έξυπνη, οπότε θα το βρω μόνη μου,

ή είμαι τόσο περιττή για σένα, άρα η εξήγηση χάσιμο χρόνου.

Και τα δύο, καθόλου δεν με παρηγόρησαν.

Αντίθετα, αλάτι στις πληγές μου τα ένιωθα.

Με πονούσε που ποτέ δεν θα μάθαινα.

Τόσο σύντομη και περαστική η παρουσία μου μέσα σου,

και ας σου χάρισα το βελούδο της νιότης μου.

Μετά από 20 χρόνια μαζί σου, και αλλά 2 να βιώνω την απώλεια σου

νιώθω σα να γεννήθηκα χτες.

Ναι, μην απορείς. Χτες γεννήθηκα και νιώθω ωραία.

Γιατί κοίταξα στο γραμματοκιβώτιο και είδα ·

ό τι περίμενα χρόνια από εσένα και δεν το έστειλες ποτέ.

Η ζωή μου άφησε ανοιχτή πρόσκληση για να πάω στο πάρτι της

Πήγα! Και για δώρο μου χάρισε την ελπίδα.

Μετά από χρόνια, καθισμένη στον ίδιο βράχο

τον νιώθω λείο και φίλο μου. Του είπα τα πάντα

και αυτός έσβησε τα παλιά όνειρα, για να αφήσω τα καινούργια.

Άρχιζα να τα γράφω, όταν είδα ένα μπουκάλι με μήνυμα .

Το άνοιξα σαν να ήταν για μένα

« ΗΡΘΑ» έγραφε. Κοίταξα γύρω μου για να σε δω.

Σε βρήκα να στέκεσαι πίσω μου, περιμένοντας κάτι.

« ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ» σου είπα χαρίζοντάς σου το γέλιο.

Φυλακίζοντας την στιγμή μέσα μου, σου έδωσα το μπουκάλι

έφυγα, αφήνοντας σε στον ίδιο κοφτερό βράχο που ήμουν

όταν με εγκατέλειπες, να διαβάζεις την απάντησή μου:

« ΦΕΥΓΩ ΚΑΙ ΑΣ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ»
είναι ένα κειμενό μου που μπορείτε να βρείτε και εδω μαζί με μερικά ακόμα.
ΛΟΙΠΟΝ; ΣΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ;

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

ΝΟΥΜΕΡΟ 76





Η Σαντορίνη, είναι ένα μαγευτικό νησί.

Όσοι έχουν έρθει το ξέρουν. Όσοι δεν το έχουν τολμήσει, καιρός είναι να την δουν. Έχει χαρακτηριστεί, ως ένας προορισμός, που πρέπει να τον δεις, έστω και μια φορά στην ζωή σου.

 Θα ήθελα να πάρω μέρος στην διαφήμιση ενός χυμού, που παίζει παντού, και γυρίστηκε στην Σαντορίνη, και δείχνει τον υγιεινό τρόπο ζωής.

Εγώ, είμαι στην Σαντορίνη, βέβαια για δουλειές, αλλά κάτι έχω δει και κάτι έχω θαυμάσει, όσο μπόρεσα. Όμως , αυτό το νησί, μου έδωσε έμπνευση, και είπα ότι θα κάνω μια νέα σειρά. Όσοι κάνουν δουλειές με τα χέρια, ξέρετε πως αν σου μπει η ιδέα, μέχρι να την δεις υλοποιημένη, δεν ηρεμείς.

Δεν ανέφερα τυχαία τον χυμό. Τώρα το καλοκαίρι καλό είναι να τρώμε φρούτα, ακόμα και για μεσημεριανό. Αλλά εκείνη η στιγμή, που μπροστά σου μπαίνει μια σοκολάτα σου μένει αξέχαστη. Πώς να αντισταθείς ε; έχει και κάποια καλά η σοκολάτα. Βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, και βοηθάει σε πολλές συμπεριφορές. Σε τέτοιες περιπτώσεις όμως , όπως ζει η χώρα μας που τα πάντα είναι ακριβά, ακόμα και αυτήν, σκεφτόμαστε να την πάρουμε.

 Εγώ το έχω πει. Μείνε ήρεμη, και τρώγε σοκολάτα. Αυτό το κείμενο μου άρεσε, το βρήκα και το έκανα σκουλαρίκια για τους φανατικούς του είδους. Φυσικά, αυτή που θα το πάρει, ή αυτός που θα το πάρει για κάποια γυναίκα της ζωής του, θα είναι μια που θα το χαρεί, θα είναι ναρκομανής της σοκολάτας, και με καμάρι θα το φοράει και θα το δηλώνει.

Όσο για αύριο στον αγώνα, αν ακούσετε μια δυνατή φωνή, από το Αιγαίο, εγώ και οι συνάδελφοί μου θα ήμαστε, που μόνο ήρεμοι δεν θα ήμαστε, και θα τρώμε σοκολάτα.

Λοιπόν; Σας αρέσει;

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

STEKIA PANTOU @ BY Ε. ΜΜΕΙ.Σ


Δυο γυναίκες έκλεισαν ραντεβού…

Μετά από δύο μέρες βρέθηκαν στο κέντρο της πόλης…

Έκατσαν σε ένα καφέ να μην τους ανακαλύψουν πολλοί…

Και εκεί έμαθαν πολλά μυστικά για να βγάλουν ένα καλό αποτέλεσμα.

Δεν είναι θρίλερ, ούτε ταινία. Ένα απόγευμα του Μαΐου, είχε κλειστεί το ραντεβού στην Καμάρα. Ήμουν εγώ και εκείνη. Μόνο. Περιπλανηθήκαμε λίγο, μέχρι να βρούμε μια καφετέρια, και μόλις την βρήκαμε, όλα  κύλησαν ομαλώς. Δημοσιογράφος, με πτυχίο και μεταπτυχιακό, η Χριστίνα Καρυπίδου, είναι η κοπέλα που βρέθηκα μαζί της, στο καφέ Mon cheri , για να μου πάρει συνέντευξη  για τα κοσμήματά μου.

 Απλές οι ερωτήσεις, με ήρεμο τρόπο εκφρασμένες, με διάθεση να μάθει πέρα από όσα έγραψε, και κυρίως να τα γράψει ωραία.

Το αποτέλεσμα εκείνου του καφέ είναι εδω , και ελπίζω αν το διαβάσετε και να μου πείτε τις απόψεις σας

Λοιπόν; Σας αρέσει;

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

ΕΝΑ ΨΑΡΑΚΙ ΚΑΤΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...






Καλημέρα…

Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω, ότι μέσα στην ζέστη, ψάχνουμε κάτι να δροσιστούμε. Όμως δεν έχουμε ξεχάσει, ότι ήμαστε γυναίκες, και αναζητάμε, φτηνές, λύσεις, για να δροσιστούμε, να γίνουμε νέες, και να βρούμε λύσεις στα προβλήματα μας.

 Αυτήν την φωτό, την έχω τραβήξει από τον Σεπτέμβριο, όπου σε ένα παζάρι της Pillbox  στην Ικτίνου, είχα βρει μια κοπέλα, να κάνει σαπούνια μόνη της, τόσο ωραία, που λυπόσουν, να τα χρησιμοποιήσεις, γιατί έχουν ωραία πρωτότυπα σχέδια, μυρωδιές απίθανες και ανάλογες με το σχήμα, και ιστορία το κάθε σαπούνι και υλικά, που πρέπει να ρωτήσετε την κοπέλα που τα φτιάχνει.

 Σας έχω πει, ότι αγοράζω κάτι, από κάποια κοπέλα, άμα μου αρέσει, πρώτα για να την βοηθήσω, επειδή ξέρω πως είναι η ψυχολογία του να περιμένεις κάποιον να πάρει κάτι από όσα έχει κάνει, και προσπαθώ να είναι από παζάρια, ώστε να βρίσκω τους συνδέσμους και να σας τα παρουσιάζω. Θα ήθελα να μπείτε να δείτε την δουλειά της, και να της πείτε μια καλή κουβέντα.

 Εμένα με βοήθησε στις ραγάδες το σαπουνάκι, μύριζε ωραία, και το σαπουνάκι είναι από κολοκύθι και με το τρίψιμο με βοήθησε στην κυτταρίτιδα.  Η κοπέλα είναι από την Κατερίνη, και αν την πετύχετε ποτέ πείτε της ότι την έχετε διαβάσει από εδώ θα χαρεί. Αν θέλετε να δείτε τα έργα της και να τα λατρέψετε μπείτε χειροποίητα σαπούνια γλυκερίνης  ή ψαξτε το προφίλ Αγαθή Μπουένο

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

ΝΟΥΜΕΡΟ 75


Εύχομαι ως τώρα, κάποια από τις αναρτήσεις μου, να σας ταιριάζει στο στυλ σας, να σας έχει αιχμαλωτίσει, και να την σκέφτεστε. Να έχετε πει έστω την θέλω για μένα αυτήν την κατασκευή.

 Εκεί έξω σήμερα, γιορτάζουν οι μπαμπάδες… να τους χαιρόμαστε. Σήμερα κάποιος έγινε… σήμερα κάποιος έμαθε ότι θα γίνει μπαμπάς… σήμερα κάποια παιδιά το μάθανε και ευχήθηκαν στον μπαμπά τους… σήμερα κάποια ίσως τον χάσανε… σήμερα κάποιοι τον γιορτάσανε…  και σήμερα κάποιοι ίσως τον ψηφίσανε…

 Όμως σίγουρα, για να γίνει κάποιος πατέρας, πρέπει να έχει βρει την γυναίκα που να τον εμπνέει, να την πιστεύει, και να ζει καλά μαζί της, για να δημιουργήσουν κάτι νέο που λέγεται ζωή. Αυτό το μικρό πλασματάκι, που είναι ένωση 2 διαφορετικών ανθρώπων.

 Για όλες τις γυναίκες που έχουν , περιμένουν, ή λαχταράνε ένα μωράκι, αφιερώνω αυτόν τον κολιέ. Απλός αλλά με μεγάλη σημασία, συναισθηματική και δημιουργική. Εύχομαι να είναι στο στυλ σας, και να σας αρέσει.

Λοιπόν; Ποια είναι η γνώμη σας;


Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

ΝΟΥΜΕΡΟ 74


Είναι η γιορτή του πατέρα… η γιορτή της δημοκρατίας δεν είναι για μένα και ελπίζω και για κανέναν γιατί κουράστηκα όλοι να το παίζουν σωτήρες και τελικά να βουλιάζουμε.

 Για κάποιους άντρες είναι όνειρο ζωής να γίνουν πατέρες, άλλοι δεν το θέλουν και το ζουν και άλλοι το προσπαθούν πολύ. Για όσους έχουν παιδιά, για όσους περιμένουν, για όσους το σκέφτονται, για όσους το προσπαθούν ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ θα πω.

 Τώρα θα μου πείτε, τι σχέση έχει αυτό, με τον κολιέ που σας παρουσιάζω ε; να σας πω. Αύριο ο μπαμπάς μου γιορτάζει οκ; Και δυστυχώς δεν μπορεί να φάει παγωτό. Άλλοι , έχουν δυσανεξία στην λακτόζη, και δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ. Άλλοι πάλι, μπορούν να φάνε και το ονειρεύονται  γιατί δεν θέλουν τις θερμίδες.

 Ε λοιπόν, εγώ έκανα ένα κολιέ για όλους. Για όσους μπορούν και τολμάνε κάτι διαφορετικό, για αυτούς που βαριούνται να βγούν στην ζέστη να πάρουν, δεν ξέρουν να φτιάξουν και γενικά το ονειρεύονται.

 Λοιπόν; Σας αρέσει;

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

ΝΟΥΜΕΡΟ 73


μην μου πειτε οτι δεν αγαπατε αυτα τα παπουτσια;
σε όποια γυναικα αρέσουν γενικά τα παπουτσια θα τα λατρεψη είμαι σίγουρη για αυτό
μολις τα ειδα επειδη δεν ηξερα ποιας εταιριας ειναι που θα τα βρω ποσο κανουν δεν με ενοιαζαν ειπα θα τα κανω κόσμημα και τα έκανα.
τα έκανα και κληρωση και τα έχει και μια τυχερη πλεον
αλλα τα λατρεψα τα αγαπησα τα πιστεψα τα ηθελα και χαιρομαι που μια κοπέλα ΄τολμαει να τα εχει και ελπιζω να τα φοραει.
μωρε κοιτα τα σε χρωμα σε στυλ σε σχεδιο απλο λιτο και απεριτο
λοιπόν; σας αρέσουν;

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

ΝΟΥΜΕΡΟ 72



Όποιος έχει βρει γενικά στην αναζήτηση του αυτό το μωρό και το έχει κάνει εικόνα στο προφίλ του ή στο μπλογκ του έχει δίκιο.

Είναι γλυκό, στρουμπουλό όσο πρέπει, και ο λόγος που σε κάνει να ονειρεύεσαι ότι εκεί έξω, ακόμα υπάρχουν καλά πράγματα να περιμένεις.

Μια κυρία σήμερα στην έκθεση το λάτρεψε και το πήρε. Ήθελα να ευχαριστήσω τον καθέναν σας που αγοράσει κάτι από τα stekia pantou είτε για αυτόν, είτε για τους δικούς του.

Κάθε μωρό είναι μια νέα ελπίδα, ας την στηρίξουμε.

Λοιπόν; Σας αρέσει;

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

ΝΟΥΜΕΡΟ 71


Να σας ρωτήσω;
Ποιος από εσάς έχει δει αστερία; Εγώ όχι πάντως
Τους βλέπω στα μαγαζιά, στις βιτρίνες, αλλά από κοντά όχι και είναι κρίμα γιατί είναι όμορφοι.
Έτσι ήθελα έναν δικό μου που να τον γνώριζα από την γέννηση του και έτσι έφτιαξα αυτόν τον απλό κολιέ.
Τον αγάπησα γιατί μου χαμογέλασε και μου έβαλε με όμορφο τρόπο τα γυαλιά.
Να προσέχω στην παραλία, για τον γατούλη μου…
Να μαζεύω όμορφα κοχύλια για τις δημιουργίες μου…
Να αγαπάω την θάλασσα και να την κρατώ καθαρή
Μα πάνω από όλα να είμαι όμορφη εγώ όσο τον έχω και μετά η κοπέλα που θα τον αγοράσει.
Λοιπόν; Τι λέτε σας αρέσει;

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ IKTINOU AU TROTTOIR


Αυτή η έκθεση ήταν μια δική μου προσπάθεια, με κοπέλες που έμαθα μέσα από τα παζάρια, και μερικές φίλες. 6 κοπέλες συγκεντρωθήκαμε στο μαγαζί, και ήρθαν φίλες και γνωστές, περαστικές, και αναγνώστριες.

  Παρά το ότι είχε ρίξει βροχή και ας ξεκινήσαμε με ζέστη, δεν το κατάλαβα προσωπικά καθόλου. Άστε που η βροχή, έδωσε ένα ρομαντικό αεράκι και μια παριζιάνικη νότα το βράδυ. Ήρθαν φίλες και περάσαμε καλά, τα ήπιαμε τα είπαμε, το διασκεδάσαμε.

 Να π ευχαριστώ στις κοπέλες που πήραν μέρος, να πω ευχαριστώ στο μαγαζί iktinou au trottoir που μας έδωσε τον χώρο, ευχαριστώ τον κόσμο που πήρε κάτι από τα stekia pantou και με τίμησε, ευχαριστώ όσες ήρθαν από το Blog και με τίμησαν με τα καλά τους λόγια και την παρουσία τους.

 Να σας πω και κάτι ακόμα, για όσες μένετε Θεσσαλονίκη και δεν προλάβατε να έρθετε σε εκείνη την έκθεση, την Πέμπτη 14 Ιουνίου από τις 3 έως τις 10 το βράδυ θα ήμαστε στο Bliss ερμού 51 για να έρθετε να πιείτε τον καφέ σας και να δείτε τα κοσμήματά μας

Θα χαρώ να σας ξανά δω και άλλα νέα πρόσωπα όμως και να αγοράσετε κάτι για να γίνει η κάθε μια σας τα προσωπικά μου μοντέλα κάθε φορά που τα φοράτε.

Λοιπόν; Θα έρθετε;

ΧΡΥΣΟ ΔΕΝΤΡΟ


ήμουν στην έκθεση που είχε γίνει πριν λίγες μέρες, απο την pillbox και όσο ήμουν εκεί έβλεπα μικρά αριστουργηματα.
ομολογώ οτι ήταν κάπως ακριβά, αν δεν έχεις δεν μεγάλο προυπολογισμό, ξέχνα οτι θα πάρεις κάτι. και ότι έβλεπα και μου άρεζε ήταν ακριβό και ήθελα να πάρω κάτι.  πέρασα να δω συναδέλφους πλέον, και γνωστούς πια, να δω νέα άτομα που τολμάνε να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και αν έβρισκα κάτι να έπαιρνα. Έκανα γύρους, μίλησα με όσους ήξερα, γνώρισα όσους δεν ήξερα, βρήκα κοινούς γνωστούς με άλλους, και έτσι η ώρα έφτασε 3 παρά. Ήμουν ήδη κοντά στην Καλαμαριά, οπότε για να μην γυρίσω σπίτι με τα πόδια, μόνη, μέσα στην ζέστη, πήρα τηλέφωνο τον Χάρη, να με πάει με την μηχανή. ο Χάρης είναι ένας πρώην μου.

Όταν ήρθε, ευτυχώς να λέω, ένιωσα όπως κάθε εκθέτης, που ήθελε έναν δικό του άνθρωπο εκεί για υποστήριξη. Ηρέμησα, χαλάρωσα και σιγουρεύτηκα ότι όλη αυτήν την διαδρομή, δεν θα την έκανα μόνη. Χάρηκα, και ηρέμησα ότι θα πάω γρήγορα σπιτάκι μου, γιατί πεινούσα.

«τι έγινε κοριτσάκι μου; Εσύ δεν είσαι γυναίκα να πάρεις κάτι από όλα όσα είδες εδώ μέσα;» ναι οκ δεν είμαι από ατσάλι, όταν βλέπω πολλά πράγματα που μου αρέσουν, τα θέλω. Αλλά μπορώ και να κρατηθώ. Και ο Χάρης, το ξέρει καλά…

«να πάρω πουλάκι μου αν δω κάτι που μπορώ να πάρω θα το κάνω» τι να του έλεγα; Τα θέλω όλα αλλά, τα μισά είναι ακριβά; Ε όχι…

Και ήταν κάτι που το ήθελα, να αγοράσω κάτι, γιατί έτσι νιώθω ότι στηρίζω αυτούς που κάνουν κάτι με την φαντασία τους, και όχι μαζικά, και ίσως στην έκθεση που θα συμμετέχω, κάπως θα μου το ξεπληρώσει ο Θεούλης και σε μένα. Γύρισα όλους τους πάγκους, και ότι μου άρεζε, ήταν πάνω από όσα είχα μαζί μου. Απογοητεύτηκα, γιατί είχα πάει με την αίσθηση ότι θα πάρω κάτι. Έβαλα στο μάτι κάποια σχέδια, ώστε μετά την έκθεση να τα πάρω.

«φεύγουμε; Θα πάθω κατάθλιψη αν μείνω και άλλο και δεν μπορέσω να πάρω ότι μου αρέσει» ε δεν άντεχα άλλο να βλέπω σχέδια για όλες τις ώρες , όπως τα ήθελα, αλλά δεν μπορούσα να τα πάρω.

«στις διαταγές σας κυρία μου, αλλά θα μου κάνετε την χάρη να φορέσετε αυτό…» σοκ…

Πρόλαβε να βρει κάτι, και να το πάρει πριν τον δω να το κάνει, για να τον σταματήσω. Το κοιτούσα και δεν ήξερα τι να πω. Δεν μπορώ να μην το κοιτάξω και να θαυμάσω την τέχνη της κοπέλας, αλλά μου άρεσε πιο πολύ για αυτόν τον λόγο:

« να το φοράς και να ξέρεις πως είσαι χρυσό κορίτσι. Να αγαπήσεις ξανά το μέσα σου και εκείνο θα σου φανερωθεί ανανεωμένο. Και είναι συμβολικό… γιατί κάποτε και εσύ σαν δένδρο, θα βγάλεις ρίζες σε έναν τόπο, και όπως έχει δύο ροζ πετράδια, έτσι θα είστε με τον άνθρωπό σου. Ροζ όνειρα μαζί. Και αν δεν γίνει αυτό, να ξέρεις πως εγώ το ρεμάλι, θα είμαι κοντά σου»

Σε όλη την διαδρομή, δεν ήθελα να του μιλήσω. Επεξεργαζόμουν τα λόγια του. Άκουγα τους ήχους από τα ροζ πετράδια, κοιτούσα το χρυσό δέντρο, και αναρωτιόμουν αν θα έβγαζα ρίζες στην κάθε σχέση μου με τον κόσμο που έχω κοντά μου. Κοιτούσα τα ζευγάρια γύρω μου και τα έβλεπα χαρούμενα, και έλεγα πότε θα είμαι και εγώ έτσι ξανά. Μάνες να αγαπούν τα παιδιά τους, παππούδες να κρατάνε ακόμη από το χέρι την γιαγιά και να γελάνε μαζί. Και μετά κάτι ακόμα … πως σε αυτήν την χώρα έχουμε ακόμα ταμπού και δεν θέλουμε να μιλάμε με τους πρώην μας, γιατί έτσι και καλά πάμε παρακάτω. Με τον Χάρη μου βγαίνει πλέον, και μιλάμε καλύτερα και από πριν. Το λέω , γιατί έτσι χάνουμε ανθρώπους, που επειδή τους γνωρίσαμε ερωτικά, δεν τους δώσαμε την ευκαιρία, να τους δούμε πως λειτουργούν σε όλες τις σχέσεις τους. Μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι μου, είπα ότι τουλάχιστον ανακάλυψα έναν καλό φίλο. Και ναι πιστέψτε με είναι.
αν σας άρεσε και το ζηλέψατε, ήταν στον τελευταίο πάγκο που κοίταξα, και ανήκε στην κοπέλα με το blog εδώ οπότε μπείτε και δείτε οτι σας αρέσει καισ ας γεμίζει.
λοιπόν; σας αρέσει;

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

ΝΟΥΜΕΡΟ 70


καλημέρα καλημέρα...
οκ όλο το χειμώνα, όλος ο κόσμος δεν έκανε διαιτα.
δεν σταματησε να γευεται τις νοστιμιες τις ελλαδας
αλλα και πως να αντισταθεις;
πως; ρωτας;
επρεπε με την σκεψη και μόνο οτι το καλοκαιρι στην παραλια δεν θα σε θαυμαζουν ολοι και θα ζηλευεις τις αλλες κοπελες
ναι κυρια μου. εσυ που στεκεσαι στον καθρεφτη
μπορει να ετρωγες αλλα τελικα τα κιλα σου δεν φευγουν
σε δυο μερες και με 10 ασκησεις τελευταιας στιγμης.
μωρε μραζι δεν θα το βαλω. σιγα πια
να χαρω την θαλασσα παω οχι να ειμαι μοντελο
αν λοιπον ανηκετε στις γυναικες που οκ δεν ξεχυλιζετε απο παχος
αλλα δεν υποστηριζετε το μπικινι σωστα
σας εχω την λύση.
ενα μικρο διακριτικο κολιε ολοσωμο μαγιο για να το φορατε και σαν κανονικο και σαν κοσμημα
και να λετε οτι εγω χαρηκα τον χειμωνα χωρις στερησεις αλλα εχω και την ομορφια πανω μου.
εσεις θα με ζηλευετε και θα θελετε το μαγιο κολιε μου
λοιπον; σας αρέσει;

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

ΝΟΥΜΕΡΟ 69
























ΝΟΥΜΕΡΟ 68



καλημέρα καλημέρα...
τοσο καιρο βλέπω τις κυριες που μαγειρευουν και κανουν κατι μοναδικα γλυκα και μαρμελαδες με φραουλα.
πεθαινω να τις τρωω...
μικρες, κοκκινες, γλυκες, μοναδικές...
τις εχουμε συνδυασει ολοι με τις ερωτικες μας στιγμες, με σαμπανια και σαντιγυ.
ολες ομως εχουν περιορισμενο χρονο ζωης και ειναι αδικο.
αυτο δεν μου αρεσε και ειπα θα το αλλαξω. ετσι και εγινε
πετυχα την φράουλα που ποτε δεν χαλαει,, μενεις παντα εκει πανω σου
σου χαμογελαει και θελει να την κοιτας
μονο μην το κανεις συχνα και πολυ γιατι κοκκινιζει.
χαχα
ειναι μικρη και γελαστη.
αρεσε τοσο πολυ που την πηραν αμεσως οπως και το λεμονι μου.
λοιπον; σας αρεσει;